Info Wing Chun / Ving Tsun Kung Fu

In tegenstelling tot de hierboven genoemde Kung-Fu stijlen zijn de meeste Kung-Fu stijlen heel erg effektief. Je bent echter wel tien tot vijftien jaar verder voordat je enigszins bedreven bent in een Kung-Fu stijl.
Volgens de overleveringen is Ving Tsun ontworpen door Ng Mui, een Boeddhistische non uit de Shaolin-tempel. Zij onderwees een vrouw, Yim Ving Tsun genaamd, die naar zeggen binnen een periode van zeven maanden een formidabele vechtster werd. (Binnen het Ving Tsun is het inderdaad mogelijk gebleken om binnen korte tijd door hard te trainen een maximum resultaat te behalen!).
Ving Tsun is door de jaren heen weinig veranderd. De laatste tijd echter zijn er veel stromingen ontstaan die de technieken en principes van Ving Tsun verschillend interpreteren.

Kung-Fu omvat een grote verscheidenheid aan Chinese vechtkunsten, voornamelijk gevechtsstijlen zonder wapens, waarvan het Ving Tsun een van de modernere varianten is. Vandaag de dag zijn er honderden verschillende Kung-Fu stijlen, maar veel van deze stijlen zijn echter varianten van elkaar.

Ving Tsun technieken kunnen worden toegepast terwijl je vooruit, achteruit, of opzij beweegt. Voor het beginontwerp van het Ving Tsun werd van een uitgebreide positieve benadering uitgegaan en de meeste technieken worden voorwaarts gemaakt.

Als je Ving Tsun beoefent wordt je gedwongen om positief te denken en positief te bewegen. Alles wat negatief is, hoort niet thuis in Ving Tsun! Afweren bijvoorbeeld wordt als negatief gezien. Afweertechnieken zijn moeilijk te gebruiken tegen snelle behendige tegenstanders die van aanvalshoek wisselen. Het maken van afweertechnieken leidt je bovendien af van snel inkomen, daarom worden ze zo min mogelijk toegepast. Als je aangevallen wordt, ga dan vooruit als er een opening is en probeer in te komen vanuit het midden. Wacht je kans af als er geen opening is! En laat je tegenstander nooit als eerste raken!

In Ving Tsun wordt veel nadruk gelegd op het innemen en aanhouden van de zogenaamde "centerline", de denkbeeldige lijn die je borstbeen verbindt met dat van een tegenstander. Een tegenstander zal zijn aanval niet effectief kunnen uitvoeren als je deze lijn goed blijft beheersen. Dit is een van de redenen dat in Ving Tsun één elleboog goed in het midden (dicht tegen de centerline) wordt gehouden. Je hebt op deze manier een goede bescherming tegen stoten naar het hoofd en het lichaam en ook heb je het voordeel dat de kracht van de stoten toenemen met de armen in deze positie.

Ving Tsun ziet er niet spektakulair uit en het kent geen showelement. In principe mag Ving Tsun alleen gebruikt worden als het echt noodzakelijk is. Het Ving Tsun kent geen ingewikkelde houdingen en is eigenlijk vrij simpel. Het kent geen ingewikkelde technieken en het heeft ook niet zo'n choreografie als andere Kung-Fu systemen. Het is een systeem dat berust op wiskundige en natuurkundige principes, zoals bijvoorbeeld het principe dat de kortste weg tussen twee punten gevormd wordt door een rechte lijn. Je probeert in een gevechtssituatie dan ook steeds de kortste weg te nemen!

In het Ving Tsun is het enorm belangrijk om altijd vooruit te bewegen. Als je aangevallen wordt, zal je instinctief willen terugtrekken. Als je aan je instinct toegeeft, speel je je aanvaller precies in de kaart, doordat je je alleen maar bezig houdt met je verdediging. De aanvaller kan hierdoor zijn verdediging vergeten en zich uitsluitend op zijn aanval blijven richten. Verdedigen op zich wordt in het Ving Tsun als een negatieve aktiviteit gezien, wat echter niet wil zeggen dat er geen verdedigende bewegingen zijn. Kritisch bekeken hebben veel van de aanvallende bewegingen, bijvoorbeeld de stoten een verdedigende werking. Het oude gezegde dat de beste verdediging gevormd wordt door de aanval gaat zeker op voor Ving Tsun!

De ontwikkeling van Kung-Fu is verbonden met de regio waar de verschillende stijlen van afkomstig zijn. In het bergachtige Noord-China bijvoorbeeld, waar het dagelijkse leven van de plaatselijke inwoners meebrengt dat zij sterke benen krijgen, zijn de stijlen gericht op het gebruik van benen en voeten. In het zuiden, rond de rijstvelden, waar de inwoners door hun werk in of op het water sterke armspieren ontwikkelden, werden de bovenlichamen gebruikt in gevechtstechnieken. Ondanks deze variaties kent Kung-Fu kent twee stromingen:

De Ving Tsun beoefenaar komt in een gevechtssituatie zoveel mogelijk in. Hij zet zijn tegenstander onder druk, waardoor deze niet de ruimte krijgt om zijn technieken uit te voeren. De aanvaller wordt op die manier gedwongen zich terug te trekken en de Ving Tsun beoefenaar volgt hem. Voorwaarts bewegen als je aangevallen wordt, vormt een van de belangrijkste strategische concepten van Ving Tsun en veel Ving Tsun technieken zijn hierop gebaseerd.

Het begrip "Kung-Fu" betekent eigenlijk heel veel. "Kung" komt uit het innerlijke van een persoon. Het duidt de zware training aan en de kracht die deze training oplevert. "Fu" slaat op de persoon, vooral de persoon die hard traint. Het hele begrip "Kung-Fu" slaat voornamelijk op de training. Het betekent dus ijverig trainen of hard werken, de enige manier om de vele Kung-Fu technieken onder de knie te krijgen!

* "harde" stijlen, waarbij de harde, agressieve en krachtige zijde van het kung-Fu een belangrijke rol speelt;

* "zachte" stijlen, gekenmerkt door een zachte en buigzame stijl van vechten, waarbij meer defensief en met ontwijken van aanvallen, voordat de tegenaanval plaatsvindt, wordt gevochten.

Chinezen zijn heel erg lang terughoudend geweest om het Kung-Fu openbaar te maken. Nog steeds zijn veel stijlen "familie-eigendom" waarbij, zoals de term reeds te kennen geeft, uitsluitend familieleden of zeer goede vrienden de technieken van de desbetreffende Kung-Fu stijl konden leren. Hierdoor zijn veel stijlen verloren gegaan en zijn sommige stijlen gedeeltelijk verwaterd. Met de dood van iedere meester, die niet kon of wilde scheiden van zijn bijzondere schat aan kennis, zelfs niet voor zijn meest vertrouwde leerlingen, verminderde de totale hoeveelheid kennis.

Tot voor kort was Ving Tsun een van de minst bekende Kung-Fu systemen, maar de snelheid waarmee vaardigheden kunnen worden verworven en de effektiviteit van Ving Tsun hebben het erg populair gemaakt. Veel van de deze populariteit is de danken aan Yip Man, de inmiddels overleden grootmeester van Ving Tsun.
Yip Man werd in het algemeen beschouwd als
de meest gerespekteerde autoriteit op Ving Tsun gebied.
Hij volgde een oude traditie, namelijk die van het zorgvuldig
uitzoeken van zijn leerlingen.
De echte leerlingen van Yip Man en veel van hun leerlingen
op hun beurt volgen dezelfde traditie. Onder invloed van Yip
Man heeft Ving Tsun zich tenslotte ontwikkeld tot een
systeem dat voldoet aan de moderne eisen.Yip Man had
veel briljante leerlingen en hij hechtte enorm veel waarde aan
"Cheung", de kracht van een stoot, "Faan Sau", het vermogen
om een reeks van opeenvolgende technieken te maken en aan
reaktiesnelheid.
De leerling van Yip Man die deze aspekten van Ving Tsun
het beste beheerste was de inmiddels overleden Wong Shun Leung, die tevens de echte leraar van Bruce Lee was.